Tampilan Kamulyaan/Kaanggotaan Allah

Ti Gospel Translations Sudanese

Mangga mimiti ti ngakuan yen sakabeh ide tentang jadi anggota gereja katingalina teu-produktif dina masa-masa ieu. Mun disidik-sidik ieu teu ngeunah dicarioskeun, jeung tiasa jadi disebutkeun yen sababaraha jadi anggota jeung nu sejen jadi kabur? Tiasa teu urang nyebutkeun yen patarosan ieu teu mangdasar ka kitab suci, tur bahkan sanes ajaran Kristen? Dina ahir kitab Rasul-Rasul 2 aya nyebutkeun yen “Allah nambahkeun jumlah manehanana” (nyaeta, gareja) jalma nu tos disalametkeun. Hal ieu tos ngandung arti nu luas lain? Oge, dina Rasul-Rasul 8, pagawe pamarentahan Etiopia keur iinditan di Palestina jeung keur nuju balik ka bumina dina karetanana, keur maca kitab nubuat Yesaya. Pilipus dipingpin ku Roh Suci nyampeurkeun tur ngomong ka manehna, jalma eta jadi percanten tur dibaptis. Dina kasus eta, pagawe Etiopia eta sacara otomatis tos jadi anggota gareja sanes?

I. Kaanggotaan nu sieun-komitmen

Tina sakabeh ieu leuwih penting tina naon nu dipikirkeun ku sakabeh jalma poe ieu. Kanyataanana, abdi diyakinkeun yen ngabenerkeun hal ieu mangrupakeun konci pikeun ngabenerkeun gareja urang, nginjilan bangsa urang, bahkan leuwih jauh ti eta nyiarkeun Gusti Kristus ka sakumna dunya, tur oge mawa kamulyaan ka Allah!!

Panginjil Amerika rada putus asa dina mikirkeun deui jeung mempertimbangkeun deui tentang topik ieu, hususna di gareja urang sorangan di Southern Baptist Convention. Dina hiji studi di Southern Baptist sababaraha taun kiwari, gareja Southern Baptist gaduh 233 anggota jamaah tapi nu datang ka ibadah poe Minggu enjing ngan 70 jelema. Pertanyaan abdi nyaeta: dimana nu 163 jelema deui? Piraku sadayana gering di imah, liburan di vila, kuliah, liburan, atawa keur tugas militer? Sababaraha jelema meureun aya nu bener keur ngalakonan eta, tapi sadaya 163 jelema? Naon jadina nu bisa dibere beja tentang Kakristenan ka jalma dunya di sakurilingeun urang? Naon nu dipikahartos ku urang tentang pentingna Kakristenan dina hirup urang? Tur naon jadina kondisi rohani jelema eta, upami maranehna teu ka gareja sabulan, atawa leuwih lami deui? Terus teu datangna maranehna teh sanes urusan urang kitu? Pikeun ngartos tentang hal ieu, mimitina urang kudu naroskeun, “Naon sih gareja teh sabenerna?

II. Naon sih sabenerna Gareja teh?

“Gareja” Sanes Gedong

Ku kecap “gareja” urang teu ningali ka hiji unit organisisasi agama. Urang teu ngacu kana Gareja Buddha atawa Gareja Yahudi. Ku “gareja”, urang teu maksudkeun kana gedongna wungkul; gedong gareja teh ngan makna kadua tina kecap “gareja”. Gedong teh ngan saukur tempatna para gareja ngumpul, ku sabab eta kaum puritan New England nyebutkeun gedong gareja teh, “bumi paranti ngumpul.” Gareja New England mimiti katingalina kawas bumi ageung ti luarnana. Bumi eta mangrupakeun tempat dimana gareja ngumpul.

Gareja mangrupakeun Komunitas Nu Tos Disucikeun

Dina Perjangjian Anyar, gareja mangrupakeun hiji kumpulan jelema nu nyaksikeun jeung ngabuktikeun yen aranjeuna tos disalametkeun ku asih kurnia Allah ku iman ka Kristus jeung pikeun kamulyaan Allah wungkul. Ieu nu dimaksud ku gareja Perjangjian Anyar teh; sanes gedongna. Urang Kristen nu mimiti henteu gaduh gedong salami tilu ratus tahun saatos gareja dimimitian. Dina mimiti waktos eta, gareja urang Kristen lokal ngan saukur kumpulan jamaah nu husus. Sababaraha jelema nu dianggep nyieun perkumpulan ieu, jeung nu sejenna dianggep aya di luarna.

Dina Perjangjian Anyar

Ku sabab eta ajaran nu diajarkeun ku Yesus dina Mateus 18 sareng ku Paulus dina 1 Korinta 5 tentang hiji individu nu dikaluarkeun, sanes tina komunitas politik, tapi tina komunitas sosial jelema nu bener. Samentawis urang teu tangtu terang yen daftar fisik anggota gareja teh bener aya atawa henteu dina gareja Kristen nu mimiti, tapi pastina gareja mimiti teh gaduhan daptar eta. Ide tentang hal ieu teu pati kadangu. Urang terang yen gareja mimiti nyieun daptar randa-randa; urang terang yen Allah disebutkeun gaduh daptar jelema di gareja universal dina Kitab Kahirupan. Jeung urang terang tina 2 Korinta 2 yen Paulus jeung jamaah Korinta tiasa ngidentipikasi sakumpulan jelema nu dianggep ku aranjeuna jadi anggota gareja, nyaeta, jelema nu tiasa mere sorana pikeun milih.

Dina Perjangjian Lami

Ide tentang komunitas jelema nu disucikeun mangrupakeun puseurna tindakan Allah di Perjangjian Lami tur Perjangjian Anyar. Dina basa Allah gawe sareng Nabi Nuh jeung kulawargana, nepi ka Abraham jeung turunanana, nepi ka bangsa Israel, nepi ka gareja nu aya di Perjangjian Anyar, Allah tos milih keur ngajaga jelema nu suci jeung nu dipisahkeun dina maksad keur nampilkeun karakter Anjeunna. Niat Allah nyaeta salalu aya garis nu jelas, nu misahkeun jalma nu percanten ka Anjeunna tina jalma anu teu percanten.

Baptis mangrupakeun Hal nu Unik dina Sajarahna

Konsep gareja sabagai hiji komunitas nu ngumpul mangrupakeun salah sahiji nu ditetepkeun ku Urang Kristen Baptis tina hal-hal nu sejenna. Dina waktos Reformasi hubungan antara pamarentah jeung gareja nu kiwarina deukeut pisan tur ngalieurkeun. Disiplin tina gareja atawa pamarentah sering mawa konsekuensi tina masing-masing pihak. Aya anggepan pada waktos eta yen unggal jelema nu dilahirkeun dina salah sahiji wilayah politik kudu jadi aggota gareja di daerah eta. Pemulihan tentang baptisan kanggo urang percanten dina mangsa Reformasi nyieun lembaga ieu jadi teu tenang ka akar-akarna kusabab urang Kristen Baptis mulihkeun ide Perjangjian Anyar tentang gareja jadi hiji kumpulan jelema nu nyatakeun jeung ngabuktikeun sacara pribadi tentang regenerasi.

Catetan Gigir kanggo ka Ahli Sajarah

Salah sahiji catetan gigir nu dipikaresep ku ahli sajarah—gareja jadi hiji komunitas jelema percanten nu diiket ku perjangjian sacara sukarela mangrupakeun hiji kontribusi penting nu tos dijieun ku Gareja Baptis kanggo kabebasan pikeun milih agama di bangsa urang Amerika. Hal ieu tiasa jadi ngagetkeun anjeun. Sababaraha jelema ayeuna nganggep Gareja Baptis sabagai kakuatan nu kudu dipikasieun, sok nyerang, total relijius. Tapi hal eta jauh pisan tina sajarahna, tur ironis pisan. Dina sababaraha hal, kamerdekaan nu ku sababaraha jelema ucapkeun jeung tuliskeun tentang kafanatikan urang dilindungan ku gareja nu ngartos yen urang Kristen Baptis tos ngabelaan nagara ieu salami tilu abad.

Gareja teh sanes kanggo anjeun jeung unggal anggota kulawarga anjeun dina hal fisik, turunan alami, atawa kusabab kawarganagaraan anjeun dina nagara ieu. Sanes kitu, Perjangjian Anyar ngajarkeun yen gareja teh kanggo jelema nu percaya. Jadi urang merjuangkeun hukum di nagara ieu nu nyieun kamerdekaan kanggo gareja supados tiasa bebas beribadah. Gareja Baptis sanes, merjuangkeun hiji gareja nu anyar didirikeun di Amerika; sabenerna urang mangrupakeun musuh nu pangkiatna. Pangartosan urang tentang gareja teu ngidinan hal eta. Urang merjuangkeun panginjilan bangsa ieu liwat gareja nu gawe bareng sacara sukarela dina injil Yesus Kristus. Jeung hiji gareja mangrupakeun hiji kumpulan urang Kristen lokal nu komitmen ka Kristus jeung ka sasama.

III. Naha Gabung ka hiji Gareja?

Pentingna Patarosan ieu

Topik ieu mangrupakeun hiji kawajiban kanggo gareja urang, jeung kanggo urang nu jadi Urang Kristen ayeuna. Hal ieu mangrupakeun topik nu penting pikeun ngartos naon nu jadi pasauran Kristus kanggo anjeun pikeun jadi murid Anjeunna. Gabung ka hiji gareja moal nyalametkeun anjeun sami kawas perbuatan bageur anjeun, pendidikan anjeun, budaya anjeun, babaturan anjeun, kontribusi anjeun, atawa baptisan anjeun. Jelema Non-Kristen teu bisa gabung ka hiji gareja, tapi diajar naon maksadna jadi urang Kristen. Tapi kanggo jelema nu ngaku jadi urang Kristen, abdi bade naroskeun: Naon maksadna kudu hirup dina kahirupan Kristen? Bener teu urang ngajalankeun kahirupan Kristen sorangan?

Lima Alesan pikeun Gabung ka hiji Gareja

Aya seeur pisan patarosan alus nu tiasa urang taroskeun nu bakal nuduhkeun kabutuhan urang kanggo hiji gareja, tapi abdi bakal mere anjeun lima alesan sae pikeun gabung ka hiji gareja nu ngotbahkeun injil, jeung model kahirupan urang Kristen.

1. Jaminan kanggo diri urang sorangan

Anjeun teu meunang gabung ka hiji gareja dina maksad pikeun disalametkeun, tapi anjeun kudu gabung ka gareja pikeun nulungan anjeun pikeun mastikeun yen anjeun tos disalametkeun. Inget kana firman Yesus dina injil Yohanes?

“Sing saha anu narima jeung ngalampahkeun perentah-parentah Kami, eta tandaning nyaah ka Kami. Sing saha anu nyaah ka Kami, bakal dipikaasih ku Rama; Kami oge tangtu bakal mikaasih jeung bakal nganyatakeun diri ka manehna... Lamun nurut kana parentah Kami tangtu tetep ku Kami dipikanyaah, sakumaha Kami tetep dipikaasih ku Rama lantaran nurut kana timbalana-Na... Maraneh teh sobat-sobat Kami lamun ngalakonan parentah ieu…. Lamun hal eta geus kalaharti, estu bagja maraneh lamun daraek ngalampahkeunana,” (Yohanes 14:21; 15:10, 14; 13:17, Kitab Suci Basa Sunda Sadidinten, LAI).

Dina ngagabung ka gareja, urang nempatkeun diri urang dina posisi dimana urang menta dulur urang dina Kristus pikeun ngajagaan urang supados tiasa hirup dina cara nu sasuai jeung nu diucapkeun ku urang. Urang menta aranjeunna pikeun ngadukung urang ku cara ngingetkeun urang jalan-jalan Allah nu aranjeunna tempo aya dina kahirupan urang, tur dina waktos sejen aranjeunna nantangan urang iraha waktosna urang tiasa leuwih maju deui dina kataatan ka Allah. Kaangotaan anjeun di hiji gareja lokal mangrupakeun kasaksian jamaah umum yen hirup anjeun tiasa mere bukti hirup anyar.

Kaangotaan dina hiji gareja lokal henteu nyalametkeun, tapi mangrupakeun hiji cerminan kasalametan. Jeung upami teu aya cerminan, kumaha urang tiasa terang tentang kasalametan nu disebutkeun?

Dina waktos jadi anggota gareja, urang babarengan jeung urang percanten nu sejenna pikeun terang jeung dipikaterang ku nu sejen, jeung pikeun saling nulungan jeung saling ngadukung basa urang butuh diingetkeun tentang karya Allah dina hirup urang, atawa pikeun ditantang tentang kasasuaian antara nu dipikaucap jeung nu dipikalampah ku urang.

2. Nginjilan Dunya

Anjeun kudu gabung ka hiji gareja lokal oge pikeun maksad nginjilan dunya. Babarengan urang tiasa leuwih efektif nyebarkeun injil di wewengkon bumi urang atawa di mancanagara. Urang tiasa ngalakukeun ieu ku ucapan urang, basa urang ngabagikeun kabar sae ka nu sejen, jeung basa urang ngabantuan nu sejen pikeun ngalakukeun hal eta. Hiji gareja lokal, sacara alamiah, mangrupakeun hiji organisasi misionari.

Urang ngadukung misi ieu ku tingkah laku urang basa urang gawe pikeun nuduhkeun asih Allah ku cara mere nu dibutuhkeun sacara fisik ku budak nu teu gaduh ibu bapa, jelema nu gering, budak leutik, atawa nu lumpuh. Tina persekutuan gareja urang ngabantu nyebarkeun injil ka sakuliling dunya, tur urang nyiapkeun jutaan dolar jeung rebuan sukarelawan pikeun nulungan jelema nu butuh bantuan fisik sagancangna sapertos mere bantuan ka tempat bencana alam, mere pendidikan, jeung palayanan nu sejenna. Dina teu sampurnana urang, upami ruh Allah nu gawe di jero urang, Anjeunna bakal make hirup jeung ucapan urang pikeun nuduhkeun ka jelema sejen kabeneran Injil Anjeunna. Hal ieu mangrupakeun hiji peran istimewa urang ayeuna nu bakal moal aya di Sorga engkena. Ieu mangrupakeun hak istimewa kanggo gareja ayeuna—jadi bagean tina rencana Allah, pikeun nyebarkeun Injil Mantenna ka dunya.

3. Nyingkapkeun injil nu palsu

Allah gaduh maksud pikeun urang babarengan dina gareja pikeun nyingkapkeun injil nu palsu. Tina kumpulan urang Kristen sadaya yen urang nuduhkeun ka dunya naon sabenerna Kakristenan teh. Dina gareja urang, urang miceun kotbah jeung lambang-lambang nu katingalina Kristen Injili tapi sabenerna sanes. Ieu teu sami jiga kasus dimana sababaraha jelema nu sanes anggota gareja injili sabenerna sanes anggota kusabab aranjeunna teu bener-bener percanten ka panginjil nu sami? Bagean ti misi gareja nyaeta pikeun terang jeung mertahankeun injil nu sajati jeung pikeun nyegah panyimpanganana. Urang kudu nyadar yen bagean tina tugas urang dina panginjilan teu sawates pikeun nampilkeun injil Yesus Kristus nu bener, tapi oge pikeun nyingkapkeun nu goreng, nu ngalieurkeun, saksi-saksi nu nyesatkeun nu nyatakeun yen aranjeunna mangrupakeun gareja Kristen, tapi kanyataanana leuwih teu ngartos tentang injil.

4. Edifikasi Gareja

Alesan kaopat kanggo gabung ka gareja nyaeta edifikasi atawa ngawangun gareja. Gabung ka hiij gareja tiasa ngabantu urang ngatasan individualisme nu salah jeung bakal ngabantu urang nyadaran kerjasama alami urang Kristen. Sawaktos anjeun diajar tentang Perjangjian Anyar anjeun manggihan yen kahirupan Kakristenan urang kuduna ngalibatkeun oge perhatosan sareng kapadulian urang ka sasama. Ieu teh mangrupakeun bagean tina maksud urang jadi urang Kristen. Bahkan upami urang teu sampurna ngalakonkeunna, urang tetep kudu jangji pikeun ngalakonkeunana. Urang gaduh niat pikeun nguatkeun bahkan lengkah orok dina kaestuan, asih, sifat teu egois jeung sifat sarupaning Kristus.

Dina kelas kaanggotaan gareja urang abdi sering nyaritakeun carita ti hiji babaturan nu didamel di hiji palayanan Kristen di kampus sawaktos datang ka gareja nu abdi tos jadi anggotanana. Anjeunna salalu lebet saatos lagu pujian, calik di gareja kanggo ngadengekeun hotbah, teras balik. Abdi naroskeun ka anjeunna di hiji poe, kunaon anjeunna teu datang ibadah tina mimiti nepi ka rengse. “Nya,” ceuk anjeunna, “Abdi teu gaduh nanaon deui salain ti ngadangukeun hutbah.” “Pernah teu anjeun gaduh pikiran kanggo ngagabung jadi anggota gareja?” Saur abdi. Anjeunna pikir eta teh mangrupakeun pertanyaan nu aneh. Ceuk anjeunna, “Kunaon abdi kudu gabung jadi anggota gareja? Upami abdi gabung jadi anggota gareja, anggota gareja nu sejen bakal ngalambatkeun abdi sacara ruhani.” Sawaktos anjeunna nyarioskeun ieu abdi panasaran naon nu dipikahartos anjeunna tentang maksad urang jadi urang Kristen. Abdi nyarios, “Pernah teu anjeun mikirkeun yen Allah hoyong anjeun pikeun saling kaleng sareng sasama nu sejen? Pastina, maranehna tiasa jadi bakal ngalambatkeun anjeun, tapi anjeun tiasa ngabantu pikeun ngagancangkeun maranehna. Meureun eta mangrupakeun bagean tina rencana Allah kanggo urang upami urang hirup babarengan jadi urang Kristen!”

5. Kamulyaan Allah

Ahirna, urang Kristen kudu gabung ka hiji gareja kanggo kamulyaan Allah. Petrus nyerat ka urang Kristen nu mimiti, “Lampah aranjeun di tengah jalma-jalma anu henteu percaya ka Allah teh kudu kacida hadena. Da najan maranehna ngagoreng ka aranjeun cara ka bangsat oge, ari nerenjo ka panggawe aranjeun hade mah tangtu engke maruji ka Allah dina poean sumping-Na.” (I Petrus 1:12, Kitab Suci Basa Sunda Sadidinten, LAI). Ngagumkeun pisan, lain? Tapi oge, anjeun tiasa nyebutkeun yen Petrus tos ngadangukeun pangajaran Guru-Na. Anjeun inget naon nu diajarkeun ku Yesus dina Hutbah di Gunung. “Caang maraneh ge kudu mancar ka sarerea, sangkan dipiconto kalakuan maraneh nu hade, supaya batur teh ngamulyakeun ka Rama maraneh nu jumeneng di sawarga,” (Mateus 5:16, Kitab Suci Basa Sunda Sadidinten, LAI) Deui, pikiran nu ngejutkeun katingalna yen Allah bakal nampa kamulyaan kanggo panggawe urang nu hade. Upami hal eta bener kanggo kahirupan urang pribados, hal eta moal ngagetkeun deui pikeun terang yen Firman Allah nyebutkeun yen ieu oge manglaku kanggo kahirupan urang babarengan jadi urang Kristen. Allah niatkeun yen cara urang mikaasih hiji jalma ka nu sejen bakal nuduhkeun urang jadi pangikutna Kristus. Ngingetkeun deui cariosan Yesus nu terkenal dina Yohanes 13:34-35, “Ayeuna maraneh ku Kami dibere hiji parentah anyar, nya eta: Masing silih pikanyaah. Sakumaha Kami mikanyaah ka maraneh, maraneh oge kudu saling pikanyaah sabatur-batur. Ku jalan silih pikanyaah jeung babaturan, bakal katara ka sarerea yen maraneh teh murid-murid Kami.” Hirup urang babarengan jadi tanda yen urang asalna ti Anjeunna, sareng pikeun mawa pujian jeung kamulyaan kanggo Anjeunna.

IV. Tanda Kaangotaan Gareja

Hirup dina dunya nu geus dosa, sareng jadi jelema nu aya di kelompok nu alit di dunya, kumaha carana urang tiasa nangtukeun saha nu anggota sareng saha nu sanes anggota tina hiji gareja? Saha nu aya dina gareja sareng saha nu aya di luar gareja?

Baptisan

Nu kahiji, kanggo jadi anggota gareja, anjeun kudu dibaptis jadi urang nu percaya dina pangakuan dosa-dosa anjeun jeung jadi hiji bukti yen anjeun tos tobat tina dosa-dosa eta sareng percanten ka Kristus jadi hiji-hijina kasalametan anjeun. Kitab suci nyatet di Mateus 28 parentah jelas Yesus pikeun ngabaptis jelema nu bade jadi murid. Tina kitab Rasul-rasul, urang nempo yen para murid ngartos sareng matuh kana parentah ieu.

Urang percanten yen baptisan disadiakeun kanggo jelema nu tos nyieun pangakuan iman nu sadar ka Kristus. Kusabab ieu, urang percanten yen mangrupakeun hiji kasalahan doktrin nu ngalakukeun baptisan ka budak orok. Ieu abdi bere lima alesan kanggo kayakinan ieu.

1. Teu aya nu teu satuju ka baptisan ka jelema nu percaya. Nu didebatkeun nyaeta baptisan orok.
2. Teu aya conto nu jentre dina Perjangjian Anyar tentang baptisan orok.
3. Teu aya pangajaran nu jentre tentang baptisan orok dina Perjangjian Anyar.
4. Perjangjian Anyar henteu ngajarkeun yen nyunatan jasmani sarua jeung baptisan jasmani. Kanyataanana, Kolose 2 sacara jentre nyebutkeun tentang nyunatan sacara ruhani sarua jeung baptisan jasmani, nyaeta, nyunat hate ku baptisan jasmani. Hal ieu ngadukung ide tentang baptisan teh ngan jadi buktos yen urang tos dilahirkeun deui.
5. Dina sajarah, baptisan orok teu aya dina Perjangjian Anyar, jeung ieu teh teu aya dina Didache, nyaeta buku patunjuk tentang cara nyembahna urang Kristen dina masa awal abad kadua. Teu aya catetan nu pasti tentang hal ieu dina abad kahiji, atawa dina abad kadua. Dina abad katilu, aya catetan tentang baptisan orok, tapi sanes jiga baptisan orok nu diajarkeun ku sababaraha babaturan urang Kristen Protestan Reformasi. Hal ieu leuwih mangrupakeun ajaran nu ayeuna diajarkeun ku urang Katolik Rum—yen baptisan teh sabenernya mangrupakeun efek tina kalahiran anyar urang, regenerasi urang, kasalametan urang. Ide baptisan orok nu diajarkeun ku sababaraha urang Kristen Protestan Refomasi, sabenerna, teu mucunghul nepi ka aya urang Protestan nu sejen dina taun 1520 nu ngenalkeun-deui tentang praktek baptisan kanggo jalma nu percanten. Eta teh Huldrich Zwingli nu pangheulana gaduh ide tentang baptisan orok nu teu nyalametkeun atawa diturunkeun.

Buktos Kitab Suci kanggo Baptisan Jalma Nu Percanten

Anggepan Rasul Paulus dina serat anjeunna nuduhkeun yen jalma nu tos dibaptis nyaeta jalma nu tos ngalaman hirup anyar (Rum 6), aranjeunna nu tos nyunatkeun hatena (Kolosa 2). Baptisan, kusabab eta, penting kanggo kaanggotaan dina hiji gareja kusabab upami hiji jalma hayang diakuan ku hiji gareja, tapi nolak kana parentah Kristus nu jentre, teras jalma nu teu dibaptis ieu nu ngakuan bade ngikut Kristus bakal langsung didisiplinkeun nepi ka aranjeunna mutuskeun pikeun matuh kana parentah Kristus, atawa setop menangkeun dukungan gareja kanggo ucapan aranjeunna pikeun ngikut Anjeunna. Teu pernah aya ajaran nu Yesus ajarkeun kanggo anjeun lakukeun nu leuwih gampang tina baptisan.

Perjamuan Paska Gusti

Jadi anggota hiji gareja hartina kudu aya dina Perjamuan Paska Gusti. Ieu hartina, dina dasarna, yen anjeun ngalanjutkeun hirup jadi urang Kristen. Kitab Suci nyatet parentah Yesus ka murid-murid Anjeunna pikeun nuang roti sareng anggur perjamuan sakumaha nu Anjeunna ucapkeun dina firman Anjeunna tentang roti eta "pikeun ngingetkeun ka Kami.” Tentang anggur, saur Anjeunna, “lampahkeun saterusna, satiap-tiap maraneh nginum ieu, maksudna pikeun nginget-nginget ka Kami.” Urang terang ti surat Rasul Paulus ka jamaah Korinta yen hal ieu nu kudu digawekeun, jeung hal ieu tos terus digawekeun ku urang-urang nu ngaku jadi urang Kristen tina waktos eta. Maksad tina nu dilakukeun gareja basa Perjamuan Paska teh mangrupakeun simbul ti gareja sabage kumpulan jalma nu hirup ku iman ka Kristus.

Kahadiran

Jadi anggota hiji gareja hartina kudu hadir sacara rutin dina pertemuan ibadah raya. Kahadiran mangrupakeun palayanan urang nu pangdasarna ka sasama. Sakumaha nu disebutkeun di Ibrani 10:25 “Ulah bosen-bosen kumpulan, ulah cara anu lian. Sabalikna anggur sing silih gedekeun hate, sabab Poe pisumpingeunana Gusti geus beuki deukueut.”

Upami Perjangjian Anyar ngalambangkeun gareja jadi hiji bangunan, hartina urang kudu jadi batu batana; upami gareja dilambangkeun jadi badan, hartina urang kudu jadi anggota badanna; upami gareja dilambangkeun jadi imah nu eusina jalma percanten, hartina urang teh mangrupakeun salah sahiji tina jalma nu percanten eta. Domba aya dina kumpulanana, jeung cabang pohon anggur aya dina pohon anggurna. Sacara kitab suci, upami saurang ngakuan dirina urang Kristen anjeunna kudu jadi anggota tina hiji gareja. Jeung kaanggotaan ieu henteu ngan saukur catetan pernyataan urang atawa karesep urang ka hiji tempat. Kaanggotaan teh kudu ditempokeun dina komitmen nu bener, rajin datang, atawa ieu bakal sia-sia, jeung nu leuwih bahaya tina sia-sia, nyaeta jadi bahaya.

“Anggota gareja” nu teu aktip bakal ngabingungkeun anggota gareja nu sabenerna sareng jalma non-Kristen tentang naon hartina jadi urang Kristen. Sareng urang anggota gareja “nu aktip” henteu ngalakukeun pelayanan nu bener ka anggota gareja “nu teu aktip” sawaktos urang ngidinan maranehna tetep jadi anggota gareja; kusabab kaanggotaan gareja teh mangrupakeun alat gareja sacara babarengan pikeun mertahankeun kasalametan sasaurang. Urang kudu ngarti tentang hal ieu: kaanggotaan dina hiji gareja nyaeta pangakuan gareja sacara babarengan ka kasalametan anggota eta. Tapi kumaha kumpulan jamaah bisa ngakuan yen sasaurang teh bener-bener satia ngajalankeun kasalametanana?

Dina gareja urang, urang biasana terus-terusan merhatikeun saha-saha wae nu tos jarang datang ka gareja, terus urang nyobaan pikeun mawa aranjeunna balik deui, atawa leuwih merhatikeun aranjeunna (upamina aranjeuna nuju tugas di militer atawa keur kuliah, atawa teu bisa kaluar imah kusabab keur gering). Upami sasaurang mampu datang ka gareja, maksud urang yen aranjeunna sabisa mungkin kudu kaluar tina kaanggotaan di dieu, jadi aranjeunna bisa ngagabung ka gareja nu bisa didatangan rutin ku aranjeunna.

Disiplin

Aspek sejen dina kaanggotaan hiji gareja nyaeta hiji hal nu tos abdi sebutkeun—disipilin. Tina pangajaran Yesus dina Mateus 18 nepi ka Surat Paulus dina 1 Korinta 5 jeung Galata 6, teu bisa disangkalan deui yen salah sahiji pungsi kulawarga gareja lokal nyaeta pikeun nyieun batesan nu bakal ngaluarkeun jalma nu teu sadia dikaluarkeun tina kaanggotaan gareja. Kanggo inpo nu leuwih lengkep tentang topik penting tapi sering teu diperhatikeun ieu, mangga tempo bukuna Jay Adams, Handbook of Church Discipline (Zondervan, 1986) sareng Mark Dever ed., Polity: Biblical Arguments on How to Conduct Church Life (Center for Church Reform, 2001). Adams ningali subjek ieu tina sudut pandang gareja Presbitarian, samentara buku nu kadua mangrupakeun kumpulan sapuluh volume tina gareja Baptis nu mimiti. Sanajan kadua buku eta mandang topik disiplin ieu tina kebijakan gareja nu beda, aya hiji hal dasar nu disatujukeun ku duanana. Kadua buku eta bakal mangpaat kanggo pandeta atawa pamingpin gareja.

Kanyaah

Kanyaah kudu katingal dina jalma nu mangrupakeun anggota gareja. Dina Yohanes 13 Yesus nyauran ka murid-murid Anjeunna, “Ayeuna maraneh ku Kami dibere hiji parentah anyar, nya eta: Masing silih pikanyaah. Sakumaha Kami mikanyaah ka maraneh, maraneh oge kudu saling pikanyaah sabatur-batur. Ku jalan silih pikanyaah jeung babaturan, bakal katara ka sarerea yen maraneh teh murid-murid Kami,” (Yohanes 13:34-35, Kitab Suci Basa Sunda Sadidinten, LAI). Upamina aya saurang nu mutuskeun yen anjeunna bisa disebutkeun urang Kristen tanpa kudu saling mikanyaah jeung urang Kristen nu sejen, aranjeunna kudu bener-bener mertimbangkeun naon nu urang baca dina 1 Yohanes 4:20, “Lamun aya nu majar nyaah ka Allah tapi ngewa ka dulurna, eta teh bohong. Sabab lamun ka dulur anu katenjo bungkeuleukan geus teu nyaah, komo ka Allah, anu henteu tembong”. Kacenderungan urang pikeun nipu diri urang sorangan, pikeun ngaleuwih-leuwihkeun kahadean urang sorangan, nuhun ka Allah kusabab Anjeunna tos mere urang hiji alat pikeun mariksa kasombongan sareng kalolongan urang! Mere sareng narima kanyaah Kristen mangrupakeun bagean nu jelas tina pangajaran Kitab Suci yen eta hartina jadi anggota hiji gareja, jeung urang ngalakonan ieu dina sagala cara tina cara mere perpuluhan ti penghasilan urang kanggo ngadukung pelayanan, nepi ka nyambut jalma-jalma nu teu urang kenal.

Aya hal nu leuwih seeur deui nu bisa dilakukeun pikeun nyebarkeun asih ieu di gareja lokal. Contona, urang ngajakan anggota gareja urang pikeun nandatanganan hiji pernyataan iman sareng perjangjian—pernyataan tentang kumaha sasaurang eta bakal ngalakukeun bageanana diantara urang sarerea. Urang ngarapkeun yen anggota gareja bakal ngadoakeun gareja, yen aranjeunna bakal mere dukungan keuangan ka gareja, sareng yen aranjeunna bakal ngiluan dina palayanan nu aya di gareja. Baptisan, Perjamuan Paska, Kahadiran, Disipilin, sareng Asih mangrupakeun jantungna kaanggotaan gareja lokal.

Jadi, babaturan Kristen abdi, ulah ngan saukur datang ka hiji gareja (sanajan anjeun sabenerna mah kudu datang), tapi ngagabung ka hiji gareja. Saling kaleng sareng urang Kristen sejenna. Teangan hiji gareja nu anjeun bisa gabung, jeung lakukeun hal ieu supados urang non-Kristen bakal ngadenge jeung ningali injil, supados urang Kristen nu teu kuat bakal bisa diperhatikeun, supados urang Kristen nu kuat eta bakal bisa nyalurkeun energina dina cara nu bener, supados pamingpin gareja bakal dikuatkeun jeung dibantuan, supados Allah dimulyakeun.